استغفارى براى نجات از سختى هاى قیامت

استغفارى براى نجات از سختى هاى قیامت   

* نامه برائت از آتش به انسان داده مى شود

* مجوز عبور از صراط برایش نوشته مى شود

* در دارالقرار ساکن مى گردد

گرچه هر نوع استغفار ، در هر زمان ، محبوب خدا است، و آثار پربارى براى انسان دارد. ولى گفتن بعضى از اذکار در برخى اوقات ، از پاداش و بهره بیشترى برخوردار است. از جمله نسخه هاى استغفار که به آن سفارش شده است ، گفتن : « أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبةَ » است.

تلاوت کردن این نوع استغفار در هر روز ماه شعبان ، روزى هفتاد بار ، موجب نجات یافتن از سختى هاى قیامت است.

ریّان بن صلت گوید: از مولایم على بن موسى الرّضا (علیه السلام) شنیدم که مى فرمودند:

هر کس در هر روز ماه شعبان ، هفتاد بار بگوید: « أَسْتَغْفِرُاللهَ وَأَسْأَلُهُ التَّوبَةَ » خداوند نامه اى به عنوان برائت از آتش برایش مى نویسد و مجوّزى براى عبور از صراط براى او صادر مى کند و او را در دارالقرار ( بهشت ) ساکن مى نماید . (وسائل الشّیعه ، ج 10 ، ص 509)

گفتن این استغفار ، اگر در ماه شعبان باشد هزار برابر استغفار در ماه هاى دیگر است . و برترین عمل در این ماه شمرده شده است .

ابراهیم بن میمون گوید: از امام صادق (علیه السلام) سؤال کردم : برترین دعا در ماه شعبان چیست؟

فرمودند: « استغفار » . آن گاه فرمودند:

هر کس در ماه شعبان روزى هفتاد بار استغفار بگوید مثل کسى است که در ماه هاى دیگر غیر از ماه شعبان هفتاد هزار بار استغفار گفته است.

من گفتم : چگونه در این ماه استغفار کنم؟

فرمودند : بگو « أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوبَةَ ». (وسائل الشّیعه ، ج 10 ، ص 511)

استغفار امام رضا (علیه السلام) در قنوت نماز وتر ، همین استغفار بوده است . (وسائل الشّیعه ، ج 4 ، ص 55)

استغفارى عجیب و مشکل گشا

* باعث آمرزش گناه گذشته انسان مى شود

* از گناه در آینده محفوظ مى ماند

* اگر گناهى نداشته باشد ، خدا پدر و مادرش را مى آمرزد

یکى از انواع استغفار که در موارد متعددى به قرائت آن سفارش شده است و آثار مادّى و برکات معنوى فراوانى برایش ذکر گردیده است ، و نتیجه بخش بودن آن هم به تجربه ثابت شده است ; ذکر شریف « أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ » است.

یکى از اوقات ، عصر روز جمعه است که در فضیلت استغفار در این ساعت امام صادق (علیه السلام)مى فرمایند:

هر کس بعد از عصر روز جمعه هفتاد مرتبه بگوید: « أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ ».

خداوند گناه گذشته او را مى آمرزد و در باقى مانده عمرش او را از گناه حفظ مى کند و چنانچه گناهى نداشته باشد ، گناهان پدر و مادرش را مى بخشد . (بحارالأنوار ، ج 87 ، ص 91)

* وجوب آمرزش خداوند را در پى دارد

* نام انسان در شمار استغفار گویان در سحرها نوشته مى شود

* بهشت برایش واجب مى شود

امام صادق (علیه السلام) براى تلاوت این نوع استغفار ، در صورتى که در نماز وتر ( رکعت آخر نماز شب ) باشد ، اثر دیگرى بیان کرده اند:

کسى که در آخر ( قنوت ) نماز وتر در سحر ، هفتاد بار بگوید: « أَسْتَغْفِرُاللهَ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ » آمرزش ( خداوند ) براى او واجب مى شود . (مستدرک الوسائل ، ج 4 ، ص 407)

و نیز در سخن زیباى دیگرى مى فرمایند:

اگر این ذکر را هفتاد بار در حال ایستاده در ( قنوت ) نماز وترش بگوید، و یک سال بر آن مواظبت کند ، ( نام او ) نزد خداوند در شمار استغفارگویان در سحرها نوشته مى شود و بهشت برایش واجب مى گردد . (مستدرک الوسائل ، ج 4 ، ص 407)

و در حدیث سوّمى همین اثر ، براى گفتن این نوع استغفار ، چهل شب در نماز وتر ، بدون عبارت «بهشت برایش واجب مى گردد» ذکر شده است. (مستدرک الوسائل ، ج 4 ، ص 408 .)

براى گشایش در امور و حلّ مشکلات سخت

گفتن این استغفار در حلّ معضلات سخت زندگى به تجربه رسیده است و گره هاى کور بسیارى از افراد ، با همین ذکر باز شده است ! آنچه مهم به نظر مى رسد تعداد آن است که در حدیث پر بارى سى هزار بار ذکر شده است و اشخاص متعددى با تلاوت آن به این تعداد ، به حوایج خود دست یافته اند.

پیغمبر اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم) در حدیث زیبایى مى فرمایند :

هر کس مشکلى طاقت فرسا پیدا کرد ، یا مصیبتى سخت بر او وارد شد ، یا در زندگى به تنگنا افتاد ، سى هزار بار بگوید: « أَسْتَغْفِرُاللهَ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ » در این صورت خداوند گره از کارش مى گشاید و گشایشى در زندگى او قرار مى دهد . (مستدرک الوسائل ، ج 12 ، ص 143)

و چگونه چنین اثر پر بارى نداشته باشد ، در حالى که رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم)در سخن نورانى دیگرى اثر گفتن این نوع استغفار را چنین بیان مى فرمایند:

چهار چیز است که در هر کس باشد در نور اعظم خدا وارد گشته است :

1 ـ کسى که نگه دار کارش شهادت به این باشد که معبودى در عالم جز خداى یکتا نیست . و من رسول خدایم.

2 ـ کسى که هر گاه مصیبتى به او رسد بگوید: « إِنّا للهِِ وَ إِنّا إِلَیْهِ راجِعُونَ » .

3 ـ کسى که هر گاه به خیرى دست یافت بگوید: « اَلْحَمْدُللهِِ ».

4 ـ کسى که هر گاه گناهى مرتکب شد بگوید: « أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَأَتُوبُ إِلَیْهِ ». (سوره اعراف ، آیه 182)

تردیدى نیست که اگر کسى با گفتن این اذکار ، در نور اعظم خدا داخل شود، قطعاً از ظلمت گناه و انحراف و سایر تاریکى ها نیز بیرون رفته است . وگرنه محال است داخل در نور حق گردد ، بى تردید کسى که از این ظلمت ها خارج شود و در نور خدا داخل گردد ، ذات بى مثال حق عهده دار امورش مى شود و او را از رنج ها و تنگناهاى زندگى نجات مى دهد و زندان تاریک دنیا را برایش بهشت روشنِ آرامش ، معنویّت و اُنس با خدا مى سازد و در همه مشکلات و ناملایمات ، فرج و گشایشى برایش قرار مى دهد .

چه زیبا است ! که شیعه گنهکارى ، به نیّت بر طرف شدن موانع فرج مولاى عزیزش ـ که گناه شیعیان یکى از آن ها است ـ همین استغفار را به تعداد مذکور ـ سى هزار بار ـ در اوقات استجابت دعا ، تلاوت کند ; تا هم گناهش ریخته و غمى از دل مولاى غریبش برداشته شود و هم مقدّمات خلاصى یوسف زندانى فاطمه (علیها السلام) را از زندان غیبت فراهم کرده باشد ! و در ضمن خداوند گره از کارش بگشاید .

خانه اى در بهشت براى گوینده استغفار

نمونه دیگر استغفار که بعد از نافله صبح روز جمعه ، تلاوت مى شود، ذکر « أَسْتَغْفِرُ رَبِّى وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ » است ، که همراه با تسبیح و سپاس خداوند تلاوت مى شود و سبب دست یافتن به منازل بهشتى است.

ابى حمزه گوید: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم مى فرمودند:

کسى که بعد از دو رکعت نافله صبح قبل نماز واجب روز جمعه ، صد بار بگوید: « سُبْحانَ رَبّى وَ بِحَمْدِهِ وَ أَسْتَغْفِرُ رَبّى وَ أتُوبُ إِلَیْهِ » خداوند منزلى در بهشت برایش بنا مى کند. (بحارالأنوار ، ج 87 ، ص 18 )