استغفار پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) !
خداوند در مواردى به انبیا و فرستادگان خویش ، با این که داراى مقام عصمت بودند و گناهى از آن ها سر نزده بود ، دستور استغفار مى دهد. چرا که استغفار ظرف وجودىِ انسان را گسترش مى دهد و دل و جان او را آماده فیوضات پروردگار مى کند .
در یک جا به رسول مکرّم اسلام (صلى الله علیه وآله وسلم) ابتدا دستور تسبیح و شکر نعمت داده و سپس از او مى خواهد که از پروردگار خویش طلب آمرزش کند ، آن جا که مى فرماید:
( فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کانَ تَوّاباً ) . (سوره نصر ، آیه 3)
( حال که ، فتح و پیروزى خدا نصیبتان گشته است ) پروردگارت را تسبیح و حمد کن و از او آمرزش بخواه ( استغفار کن ) که او بسیار توبه پذیر است .
در جاى دیگرى به او دستور صبر و پایدارى داده و سپس سفارش به استغفار کرده و مى فرماید:
( فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالْعَشِىِّ وَالاِْبْکارِ ) . (سوره غافر ، آیه 55)
( اى پیامبر ) صبر و شکیبایى پیشه کن که وعده خدا حق است و براى گناهت استغفار کن و در صبح و شام تسبیح و حمد پروردگارت را به جا آور .
علل استغفار پیامبران-کلیک کنید