استغفار کنندگان محبوب خدایند

استغفار کنندگان محبوب خدایند 

  

محبوبیّت استغفار کنندگان در پیشگاه خداوند از صریح کلمات وحى در قرآن استفاده مى شود ، آن جا که مى فرماید:

( إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوابینَ ). (سوره بقره ، آیه 222)

خدا کسانى را که مرتّب و پشت سر هم توبه مى کنند دوست دارد .

در سخنان اهل بیت وحى (علیهم السلام) نیز بدین محبوبیّت اشاره شده است. امام باقر (علیه السلام) در این زمینه حدیث دُرربارى را از پیامبر رحمت (صلى الله علیه وآله وسلم) نقل مى کنند :

اصحاب رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) نزد آن حضرت رفته و عرض کردند : اى رسول خدا ! ما مى ترسیم منافق باشیم.

پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) فرمودند: چرا چنین ترسى دارید؟

گفتند: زمانى که خدمت شما شرفیاب مى شویم ، ما را به یاد آخرت مى اندازید ، ما هم ترسان مى شویم و دنیا را فراموش کرده و به آن بى علاقه مى گردیم به گونه اى که گویى آخرت و بهشت و دوزخ را به چشم خود مى بینیم. ولى این حالت تا زمانى است که در محضر شما هستیم. امّا زمانى که داخل خانه هایمان مى شویم ، بوى فرزندانمان را استشمام مى کنیم ، و اهل و عیال و مال و منال خویش را مى بینیم، از آن حالت بیرون مى آییم و گویا نورانیّتى در ما پدید نیامده است . آیا با این دگرگونى که پیدا مى کنیم ، شما بر ما از نفاق و دورویى نمى ترسید؟

پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) با کمال مهر و دلسوزى فرمودند: نه ، این وسوسه شیطان است که مى خواهد شما را به دنیا علاقه مند گرداند ، به خدا سوگند ! اگر در آن حالى که در نزد من پیدا مى کنید، باقى بمانید و آن نورانیّت در شما بماند ، ملائکه با شما مصافحه مى کنند و روى آب راه مى روید ! سپس فرمودند:

وَ لَوْلا أَنَّکُمْ تُذْنِبُونَ فَتَسْتَغْفِرُونَ اللهَ ،لَخَلَقَ اللهُ خَلْقاً لِکَىْ یُذْنِبُوا ثُمَّ یَسْتَغْفِروا ،فَیَغْفِرَ لَهُمْ اِنَّ الْمُؤْمِنَ مُفَتِّنٌ تَوّابٌ، أَما تَسْمَعُ لِقَوْلِه: ( إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوابینَ ) ، ( وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا اِلَیْهِ ) ». (بحارالأنوار ، ج 67 ص 56 ـ 57)

اگر شما نبودید که گناه کرده و پس از آن استغفار کنید، خداوند خلقى را مى آفرید تا گناه کنند و پس از آن استغفار کنند ، و خداوند آن ها را ببخشد ! به راستى که مؤمن زیرک است و مرتّب توبه مى کند.

آیا نشنیده اى فرمایش خداوند را که مى فرماید:

« خداوند کسانى را که مرتّب توبه و استغفار مى کنند دوست دارد ».

( یا فرمایش دیگرش را که مى فرماید : )

« از خدا طلب آمرزش کنید و به سوى او توبه و بازگشت نمایید ».

از مجموع آیات و روایات استفاده مى شود:

استغفار و آمرزش طلبیدن از خدا، تنها براى آمرزش گناهى نیست که از انسان سر زده است، بلکه خود یک نوع عبادت و دعاست که باعث محبوبیّت انسان در نزد خداوند و تعالى روح او مى گردد ، و شیوه بندگان صالح خداست.

آرى ! استغفار و تقاضاى عفو و بخشش از خداوند غفور ، موجب نزدیکى بنده به خداى خویش و اوج گرفتن در مراتب کمال و معنویّت و بالا رفتن مقام و منزلتش در نزد ولیّش، امام عصر ارواحنا فداه مى گردد ، و استمرار بر آن سبب دست یافتن به روزىِ بیشتر، چه مادى و چه معنوى است .