تلاش شیطان براى از یاد بردن استغفار

تلاش شیطان براى از یاد بردن استغفار 

  

محبوبیّت شدید استغفار در نزد خداوند و آثار پر بارى که به دنبال دارد و برکات فراوانى که در زندگى دوستانِ امیرالمؤمنین (علیه السلام)به وجود مى آورد، باعث مى شود که شیطان تمام نیروهایش را بسیج کند تا کَسى بر آن توفیق نیابد. و از همین روست که پس از آن که بندگان خدا را به سوى گناه سوق داد و به انحراف کشانید، همه سعى و کوشش او بر این است که حالت توبه و پشیمانى و عذرخواهى و استغفار را از یاد آنان برده و از پیمودن راه سعادت و آشتى با خدا و دوستى با امام زمان (علیه السلام)بازشان دارد.

امام صادق (علیه السلام) مى فرمایند:

زمانى که این آیه نازل شد:

( وَ الَّذینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً اَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ ). (سوره آل عمران ، آیه 125)

« کسانى که وقتى عمل زشتى را انجام دهند یا به نفس خود با انجام گناهى ظلم کنند ، به یاد خدا افتاده و براى گناهانشان از خدا آمرزش مى طلبند ».

شیطان بالاى کوهى در مکّه به نام « ثور » رفت و با بلندترین صداى خود یارانش را صدا زد. همگى نزدش جمع شده و گفتند: اى سرور ما، براى چه کارى ما را نزد خود فرا خواندى؟

شیطان گفت: این آیه نازل شده ، چه کسى مأموریت جلوگیرى از آن را به عهده مى گیرد؟

یکى از شیاطین گفت: من آن را مى پذیرم و براى جلوگیرى از آن چنین و چنان مى کنم.

شیطان گفت: تو توانایى این کار را ندارى.

دیگرى گفت: من چنین و چنان مى کنم.

شیطان گفت: تو هم لیاقت این کار را ندارى.

وسواس خنّاس گفت: من این کار را به عهده مى گیرم.

شیطان گفت: چگونه؟

گفت: آن قدر به آن ها وعده داده و آرزوى گناه را در سر آن ها مى پرورانم که مرتکب گناه گردند، و زمانى که خطایى از آن ها سر زد و گناهى را انجام دادند، استغفار و آمرزش طلبیدن را از یادشان مى برم.

شیطان گفت: تو اهلیّت و توانایى این کار را دارى.

و پس از آن، او را تا روز قیامت مأمور این کار ساخت . (بحارالأنوار، ج 70، ص 351)

اولیاى خدا استغفار را فراموش نمى کنند !

دوستان واقعى خدا و کسانى که مصداق حقیقى اولیاى خدایند در اثر مداومت بر ذکر خدا ، مراتب مختلف تقوا در وجودشان شکل مى گیرد به حدّى که جزو بندگان مخلِص خدا مى گردند و شیطان در وجود آن ها راهى ندارد.

خدا مقام آنان را در قرآن ستوده و درباره آن ها مى فرماید:

( إِنَّ عِبادى لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِم سُلْطانٌ ). (سوره حجر ، آیه 42)

یقیناً که براى تو ( اى شیطان ) در بندگان من سلطنت و تصرّفى نیست .

   چنین افرادى با همه کمالات و مقاماتى که در نزد خدا دارند، یکى از صفات دایمى آنان، استغفار در سحرگاهان است که قرآن در تعریف و تمجید این کارشان مى فرماید:

( إنَّ المُتَّقینَ فى جَنّات وَ عُیُون * ... کانُوا قَلیلاً مِنَ اللَّیْلِ ما یَهْجَعُونَ * وَ بِالأَسْحارِهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ). (سوره الذاریات، آیه 18 ـ 15)

به یقین پرهیزکاران در باغ هاى بهشت و میان چشمه سارها قرار دارند ... ( وضع ) آن ها ( در دنیا چنین بود که ) کمى از شب را مى خوابیدند. و در سحرگاهان استغفار مى کردند .